Kinderen die ontbijt op bed maken. Een tekening voor papa. Dan naar je schoonvader. En naar je eigen vader. Dat is zo'n beetje de standaard strekking van vaderdag. Leuk? Ligt eraan. Vind je kruimels in bed fijn? Zit je te wachten op nog een tekening aan de muur? Vind je het prettig om op Vaderdag allemaal verplichtingen te hebben die buiten jou om gaan? 

'Jij bent een poepie' fluistert Juune hier in mijn oor. Lekker Juune. Op zo'n moment vraag ik me wel eens af: Zou mijn moeder ook zo'n fase met mij hebben gehad? Vast hoor. Alleen moeilijk voor te stellen.  Precies dat denk ik ook als ik gefrustreerd raak met de kinderen. Of als ik niet meer weet hoe ik onze huilende of driftige dochter(s) aan moet pakken. Zou mijn moeder ook door al deze fases heen zijn gegaan?

Ik heb liefde voor het boek 'The Artist Way'. In het boek spreken ze over het principe 'artist dates'. Dit houdt in dat je, helemaal in je eentje, op date gaat. Met je innerlijke creatieve kind. Bedenk een  creatieve date. Plan. En ga het dan ook echt doen. Dit principe intrigeert mij enorm. Iets doen waar je energie van krijgt? In je eentje? Zonder dat iemand vraagt of het nog lang duurt? Of zuchtend op zijn horloge kijkt? Zonder dat ik  iemand haar veters moet strikken, sjaal goed moet doen of een fiets vast moet houden? I. Am. In.