Eigenlijk moet je mij niet bellen. Ik herkende mijn eigen burn out namelijk niet. Ja, mijn hoofd zat vol. Ja, ik sliep ook niet echt top meer. En had steeds vaker hoofdpijn. Maar is dat dan een burn out? Zal allemaal wel meevallen toch? 

Lieve vrouw. Moeder met (jonge) kind(eren). Ik zie hoe je moet jongleren met luiers, (werk)verplichtingen en onverwachte kunst op de muur. Het ouderschap is een fantastisch avontuur, met een hoge dosis chaos en een vleugje waanzin.

Ik ben er graag vroeg. Als de zon al een beetje doorkomt. Het hoeft nog niet warm te zijn. Ik heb toch mijn jas aan. Soms een sjaal om. Maar hoe vroeger, hoe stiller. En daar ga ik wel goed op. Zeker in de natuur. Dan hoor ik de vogels flink fluiten. Ik hoor ook wel eens wat ritselen. Ik ga niet liegen. Vind ik soms spannend. Maar doorgaans hoor ik voornamelijk mijn voetstappen. Blaadjes ritselen onder mijn voeten. Iets zwaarder ademend. Op een zonnige heide. In de mysterie van een bos. Natuurgebieden wandelend verkennen. Ik vind het oprecht heerlijk.  Ja, hoi. Ik ben Brenda en ik wandel graag (jullie: hallo Brenda. Vertel ons je verhaal). Ik heb nooit een hekel gehad aan lopen, maar zag het belang er ook niet van in. Totdat ik 2 jaar geleden fysieke overspanningsklachten kreeg. Toen kwam er een (arbeids)coach op mijn pad die als eerste tegen mij zei: 'Je gaat elke dag een half uur lopen'. Het hoefde niet ver. Het hoefde niet hard. Maar het moet wel elke dag. Elke dag een kleine toewijding van een half uur. Dat kan je missen. Ik dacht: Prima. Dat kan ik. Maar wat doet een half uurtje lopen nou? 

Ongeveer twee jaar geleden belde ik 's morgens mijn werkgever op. Ik kon niet langer zo door. Ik had overspanningsklachten. Ik sliep slecht, kon me slecht concentreren (of eigenlijk: totaal niet meer focussen op één ding tegelijk) en had ondertussen ook fysieke klachten gekregen. Ik was geregeld duizelig. Dat had ik toen nog niet gelijk aan stress klachten gelinkt, maar werd me in de weg naar het herstel duidelijk. Ik ben niet gestopt met werken. Maar ik kon ook gewoon niet langer allerlei verschillende opdrachten (met allemaal eigen deadlines) onder mijn hoede hebben. Want, wat niet helpt is dat ik eindeverantwoordelijke voor deze projecten ben. Voor iemand met een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel was dit dan ook niet te doen.