Ongeveer twee jaar geleden belde ik 's morgens mijn werkgever op. Ik kon niet langer zo door. Ik had overspanningsklachten. Ik sliep slecht, kon me slecht concentreren (of eigenlijk: totaal niet meer focussen op één ding tegelijk) en had ondertussen ook fysieke klachten gekregen. Ik was geregeld duizelig. Dat had ik toen nog niet gelijk aan stress klachten gelinkt, maar werd me in de weg naar het herstel duidelijk. Ik ben niet gestopt met werken. Maar ik kon ook gewoon niet langer allerlei verschillende opdrachten (met allemaal eigen deadlines) onder mijn hoede hebben. Want, wat niet helpt is dat ik eindeverantwoordelijke voor deze projecten ben. Voor iemand met een (te) groot verantwoordelijkheidsgevoel was dit dan ook niet te doen.
Ja.... en nu? Op mijn werk heb ik veel dingen toch uit kunnen besteden. Dat was mijn eerste leermoment: waar een wil is, is een weg. Ik dacht vaak 'ik kan dat niet overdragen, want... (insert allemaal verschillende redenen)'. Onzin. Maar moest ik eerst ervaren. Mijn werkgever kwam zelf met het idee om met een arbeidscoach te praten. Beste keus ooit. Ooit. Dat heeft me achteraf zoveel gebracht. Wat een arbeidscoach dan doet? Vooral een spiegel voorhouden. Oké, vaag begrip. Ik zal wat concreter zijn: Van die dingen zeggen waarvan je eigenlijk in je achterhoofd al lang weet dat ze waar zijn, maar waar je nu dus echt niet meer omheen kunt. Ik kon niet langer klagen over het werk of werkrelaties en daar zelf niets aan doen. Want dan kreeg ik een week later wel te horen: 'Wat heb je er dan aan gedaan Brenda?' en ik wil natuurlijk niet dat mijn antwoord 'niets' was. Dus je wordt door die 'confrontatie' eigenlijk vanzelf in actie gezet.
Maar ik moest ook leren relativeren en de emotie uit dingen proberen te halen. Hou je bij de feiten. Ik dacht soms echt slecht over mijzelf. Dan zei ik lelijke dingen tegen mijzelf als 'ik faal' of 'ik kan dit helemaal niet waarmaken'. En dat gaat niet alleen over het werk. Ik voelde soms ook dat ik faalde als moeder of als vrouw. Ook naar mijzelf toe. Want ik was bijna 40 en wat had ik nou eigenlijk allemaal bereikt? Idioot achteraf. Want ik heb heel veel bereikt. Maar ik keek niet naar de feiten. Ik keek even niet naar het feit dat ik een universitaire opleiding heb afgerond terwijl ik ondertussen ook 32 uur in de week werkte. Of dat ik, toen ik 25 was, het roer helemaal om gooide waardoor ik nu dagelijks kan doen wat ik ook interessant vind om te doen. Dat ik, samen met mijn man, een fantastisch huis heb gekocht (achteraf in een heel gunstige periode). Dat ik misschien niet alles goed doe als ouder, maar dat ze wel schoon, gezond, met volle maagjes en veilig in hun bedje stappen 's avonds. Dat waren de feiten. Maar dat zag ik helemaal niet. Mijn emotie zat in de weg. En vooral daar (oké, lange inleiding achteraf) zit de kracht van het mediteren.
Wat is mediteren?
Als we 'zwelgen' hebben we de neiging om dingen uit het verleden in ons hoofd af te spelen of ons juist zorgen te maken over de toekomst. We zitten in ieder geval niet in het nu. Nu is er helemaal niets mis met je af en toe verdrietig voelen over gebeurtenissen uit het verleden of je zorgen te maken over de toekomst. Geef jezelf een break. Je bent mens. Maar er mag wel een rem op. Hier hoef je niet dagelijks mee bezig te zijn in je hoofd. Mediteren dwingt me om op één ding te focussen waardoor ik in het 'nu' blijf. Eigenlijk is het de bedoeling dat je niet nadenkt. Maar gewoon ervaart. Wat voel je in je lichaam? Wat hoor je? Hoe is je ademhaling? Er is dan geen ruimte in je hoofd om na te denken over andere dingen. Als ik merk dat ik toch afgeleid raak, focus ik me op mijn ademhaling. Dit gaat niet altijd gemakkelijk hoor. Soms fluit ik mijzelf wel meerdere keren op die manier terug.
Hoe mediteer ik?
Ik ben gestart met mediteren door een app. Ik gebruik zelf 'Meditopia', maar je hebt hier honderd-en-één verschillende apps van. Ik ben zelf vatbaar voor hoe een stem klinkt en die van Meditopia klinkt vrouwelijk zacht en helder. Vind ik prettig. Je kunt dan kiezen wat voor soort meditatie je wil volgen. Om je een idee te geven: ik kies graag voor 'stress loslaten' of 'diepe slaap'. Dan ga ik gewoon liggen ('s avonds in bed), met oordopjes in en een man naast me die zijn wenkbrauwen (weer) optrekt en dan volg ik de instructies van de app. Het is vaak focussen op je ademhaling of 'verzachten' van je lichaam.
Nu doe ik het ook steeds vaker zonder app. Dus zonder begeleiding. Dit kan overal. Ik kies er soms zelf voor om dit tussen mijn werk door te doen. Als ik op kantoor ben of thuis werk. Een meditatie hoeft namelijk niet lang te duren om je toch rust te geven. Dan kies ik wel een plek die wat rustiger is. Ik zet een stopwatch op 3 of 5 minuten en dan doe ik mijn ogen dicht.
Foto: Cher-fotografie
Mijn mediteer methode
1. Ademhalingsoefeningen
Ik let eerst op mijn ademhaling. Ik hanteer 4x4. Dit is: 4 tellen inademen, vervolgens 4 tellen je adem vasthouden, 4 tellen uitademen en dan weer 4 tellen je adem vasthouden. Dit noemen ze de 'sniper breath' en is afkomstig van de Navy Seals. Om de militairen rustig en geconcentreerd te krijgen. Deze ademhalingsoefening vertraagt je hartslag. Ik doe dit een paar keer. Soms wat langer als het goed voelt. Ik heb daarin geen vast ritme.
Wat ik ook een fijne ademhaling vind is 5 tellen inademen en 5 tellen uitademen. Vooral het uitademen moet je geconditioneerd doen. Anders lukt dat helemaal niet. Dat vergt wat concentratie. Dat werkt voor mij want dan heb ik ook echt geen ruimte voor andere gedachten.
Tot slot probeer ik soms mijn adem te verlengen. 4 seconden inademen en dan 5 seconden uitademen. Of 6. Ik hoor dat mensen ook nog meer seconden kunnen uitademen. Petje af! Mij lukt dat niet. Dus ik hou het voorlopig bij 4 in en 6 uit.
Ik heb ook ooit de ademhalingsoefeningen van Wim Hof uitgeprobeerd. Super interessant om uit te proberen (vooral om te merken wat het met je lichaam doet), maar ik wordt er in eerste instantie niet gelijk rustig van. Hier moet je ook iets meer de tijd voor nemen. Mocht je hier wel benieuwd naar zijn: Begeleide Wim Hof Methode ademhaling (3 Rondes) - YouTube
2. Wat voel ik?
Dit is een lastige. Om jezelf af te vragen wat voel ik nu eigenlijk? Het helpt om je te concentreren op je lichaam. Dan ga ik letterlijk alle lichaamsedelen af en vraag ik mijzelf af: wat voel ik hier? Dus: hoe voelen mijn tenen? Hoe voelt mijn voet? Hoe voelt mijn enkel? Je snapt het idee. Ik merk zelf op stressvolle momenten dat ik dit echt in mijn buik voel. Als ik ongemak voel probeer ik door middel van ademhaling en aandacht aan de plek te geven, of het ongemak wat minder wordt. Dit wordt het altijd.
3. Gebruik je zintuigen
Dit doe ik niet altijd. Bij het mediteren ga ik liever bij mijzelf naar 'binnen'. Dit werkt voor mij. Maar om in het hier en nu te blijven kan het handig te zijn om je te concentreren op de wereld om je heen. Wat hoor je? Wat zie je (ook zeker doen als jij je ogen gesloten hebt!)? Wat ruik je? Wat voel je? Dat laatste is nu meer extern. Ik doe dit niet echt als ik aan het mediteren ben, maar ik doe dit nog wel eens als mijn gedachtes afdwalen in de auto. Echt zo'n moment dat je veel te lang over onbelangrijke dingen na gaat denken. Dan 'verplicht' ik mijzelf om terug te komen in het nu, door te kijken wat ik nu om mij heen zie. Welke natuur zie ik? Wat ruik ik? Hoe voelen mijn handen aan het stuur? Wat hoor ik? Het grote voordeel hiervan is dat dit altijd en overal kan op het moment dat je gedachten afdwalen. Als je met je kinderen in de speeltuin speelt, als je even alleen ergens zit of een stuk loopt, in de auto, in een wachtkamer, als je op school op je kind(eren) wacht.
4. Sluit af
Ok.. ik weet precies wat sommigen nu zullen denken, maar fuck it (nou, nou Brenda..). Ik sluit mijn meditatie af door mijzelf te bedanken. Ik bedank mijzelf voor de tijd die ik heb genomen. Al is het maar 3 minuten. Voor de energie die ik heb geïnvesteerd. Ook mooi: je kan ook nog even de tijd nemen om een 'intentie' te zetten voor de rest van de dag. Misschien heb je de intentie om wat liever voor jezelf te zijn, om uit je comfortzone te stappen vandaag of om juist lekker dicht bij jezelf te blijven vandaag. Dit kan van alles zijn. Doe vooral waar jij de behoefte aan voelt.
Waar starten?
Als je het gevoel hebt dat je hier wel interesse in hebt, maar je wil niet helemaal uit het 'niets' beginnen dan kun je ook nog altijd starten met yoga. En dan wat specifieker: de yin yoga. Hier zit je niet helemaal stil. Je bent met je lijf bezig, maar ook zeker met je mind. Je zit wat langer in een bepaalde houding. Een prima moment om je gedachtes stop te zetten en te proberen om meer te 'zijn'. Ik doe dit zelf bij de lieverds van Oguru Yoga in Almelo (Oguru Yoga) waar ik heel sterk voel dat er totaal geen oordeel is. Het voelt daar als een veilige cocon. Hier kom ik echt even tot mijzelf. En wat het voordeel hiervan is: is dat je een uur helemaal voor jezelf hebt. Hier hoef je even geen mama te zijn. Je hoeft niet gezellig te zijn. Of geduld op te brengen. Je hoeft even helemaal niets. En dat is goud.
Ik ben ook benieuwd naar jullie ervaringen! Mediteren jullie? Is dit iets wat je wel interessant lijkt?
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi geschreven en die ademtechniek werkt echt.